قراردادهای جمعی

عنوان با موضوع قراردادهای جمعی در حقوق موضوعه وجود دارد. اما منوظر از این نوع قراردادها چیست؟ مفهوم دقیق این قرارداد به چه معنا است؟ آیا منظور از قرادادهای جمعی قراردادی است که توسط گروهی از اشخاص منعقد می شود و یا مراد قانون گذار از این اصطلاح چیز دیگری است؟ در این نوشتار به سوالات فوق پاسخ می دهیم و قصد داریم معنای قراردادهای جمعی را بررسی کنیم:

معنای قراردادهای جمعی چیست؟

قراردادهای جمع یا دسته جمعی قراردادهایی هستند که به وسیله گروهی از اشخاص منعقد می شوند و در آن گروهی از افراد که ممکن است به انعقاد قرارداد رضایت نداشته باشند نیز درگیر می شوند.

چرا قرارداد جمعی منعقد می شود؟

اصولا صحت اجتماع اقتضا می کند که قراردادهای جمعی منعقد شوند. این قراردادها به وسیله ی عده ای از اشخاص منعقد می شوندو نسبت به اشخاصی که به نحوی از انحاء در انعقاد مزبور ذی نفع هستند و با منعقد کنندگان قرارداد اشتراک منافع دارد، موثر است. اگرچه این اشخاص در انعقاد قرارداد نه به وسیله مستقیم و نه به وسیله نماینده خود شرکت داشته اند.

آیا قرارداد جمعی اصل نسبی بودن قراردادها را نقض می کند؟

بله، به نظر می رسد پایه گذاری این نوع قرارداد توسط قانون گذار به نحوی ناقض اصل نسبی بودن قراردادها و اینکه قرارداد صرفا میان طرفین لازم الاجرا است، می باشد.

چند نمونه از قراردادهای جمعی:

1- قرارداد ارفاقی:

به موجی قانون تجارت طلبکاران تاجر ورشکسته می توانند به جای تقسیم اموال با بستن قرارداد ارفاقی به او مهلت دهند که به عملیات تجاری خود ادامه دهد و با رعایت ترتیبات مقرر در قانون دیون خود را بپردازد. قرارداد ارفاقی که اکثریت طلبکاران با تاجر ورشکیته منعقد می کنند نسبت به اقلیت نی معتبر است. البته طلبکارانی که مخالف قرارداد ارفاقی هستند می توانند سهم خود را از اموال تاجر ورشکسته بردارند. اما حق ندارند در آینده از الباقی اموال تاجر ورشکسته طلب خود را وصول کنند مگر پس از پرداخت دیون همه کسانی که با انعقاد قرارداد ارفاقی موافقت کردند.

2- صورت جلسه های انعقادی در هیئت مدیره ساختمان:

به موجب ماده 6 قانون تملک آپارتمان ها مصوب 1343 برای اداره قسمت های مشترک آپارتمان مجمع عمومی تشکیل می شود و تصمیماتی که اکثریت می گیرند برای اقلیت نیز لازم الاتباع است. پس این تصمیمات نیز دسته ای از قراردادهای ارفاقی هستند.

3- پیمان های دسته جمعی قانون کار:

انعقاد پیمان دسته جمعی در قانون کار برای تعیین حقوق و مزایای کارگران امری مبتلابه است. در ماده 240 قانون کار نیز به این پیمان ها اشاره شده است. این پیمان ها نمونه ای از قراردادهای جمعی و ناقض اصل نسبی بودن قراردادها است.

نتیجه گیری:

مفهوم قراردادهای جمعی در حقوق امروز مفهوم گسترده ای دارد و طیف وسیعی از قراردادها را شامل می شود. قرارداد ارفاقی که طلبکاران با تاجر ورشکسته منعقد می کنند، صورت جلسه های مجمع عمومی ساختمان ها و تصمیماتی که در پرتوی آن اتخاذ می کنند و پیمان های دسته جمعی قانون کار در مورد حقوق و مزایای کارگران، همگی نوعی از قراردادهای دسته جمعی هستند که هر چند از طرف گروهی از اشخاص منعقد می شوند، اما نسبت به بقیه نیز الزام اور هستند. مهمترین خصیصه قراردادهای دسته جمعی این است که ناقض اصل نسبی بودن قراردادها هستند.

همان طور که می دانیم اصل نسبی بودن قراردادها به این معنا است که قرارداد صرفا نسبت به طرفین الزام آور است نه همه. اما در قراردادهای دسته جمعی این اصل نقض شده است. به گونه ای که ممکن است قراردادهای دسته جمعی نسبت به اشخاصی که آن را منعقد نکردند نیز الزام آور باشد. مثلا تصمیماتی که در هیئت عممی ساختمان در مورد اداره قسمت های مشترک ساختمان اتخاذ می شودف اگر با نظر اکثریت باشد قابل اجرا است هر چند که عده قلیلی با آن مخالفت نمایند.

نظر شما در خصوص قراردادهای دسته جمعی چیست؟ آیا با این نوع از قراردادها موافقید؟ در قسمت دیدگاه ها نظرات خود را با ما به اشتراک بگذارید. 

قبل از انعقاد هر قراردادی حتما با وکیل متخصص امور قرارداد مشورت کنید. مجموعه ترنم عدالت با داشتن کادر مجربی از وکلا شما را تا زمان احقاق حقوقتان یاری و مساعدت می نماید. با ما تماس بگیرید.