محصولی در سبدخرید وجود ندارد
محصولی در سبدخرید وجود ندارد
در ورابط اشخاص گاهی ممکن است شخصی مالی را به دیگری قرض دهد تا طرف مقابل آن مال را در مدت زمان مشخصی به او بازگرداند. به کسی که مالی را قرض می گیرد مقترض و به طرف مقابل او مقرض می گویند. قرض عقدی لازم است و با موت و جنون هر یک از طرفین از بین نمی رود. مگر اینکه طرفین قرارداد خود تصمیم به فسخ قرارداد قرض بگیرند و یا آن را اقاله نمایند. دادخواست مطالبه وجه (قرض)
در عقد قرض فرد قرض گیرنده یا مقترض مالک مال مورد قرض می شود. اما در عقد ودیعه مستوع تنها هدف نگهداری از مال را دارد و مال مال نمی شود. همچنین ودیعه یا امانت عقدی جایز است اما همانطور که فوقا اشاره کردیم عقد ودیعه یک عقد لازم است.
در عقد عاریه مستعیر تنها از مالی که به او عاریه داده شده منتفع می گردد. بدون اینکه مالک آن مال شود. اما در عقد قرض، قرض گیرنده مالک مال می شود. عقد عاریه نیز یک عقد جایز است. اما قرض ییک عقد لازم است.
در صورت تلف شدن مال مورد قرض، مقترض باید مثل یا قیمت مال را به مقرض برگرداند. ماده 648 و 649 قانون مدنی در این خصوص چنین مقرر می نمایند:
ماده 648 قانون مدنی:
قرض عقدی است که به موجب آن احد طرفین مقدار معینی از مال خود را به طرف دیگر تملیک میکند که طرف مزبور مثل آن را از حیث مقدار و جنس و وصف رد نماید و در صورت تعذر رد مثل قیمت یوم‌الرد را بدهد.
ماده 649 قانون مدنی:
اگر مالی که موضوع قرض است بعد از تسلیم تلف یا ناقص شود از مال مقترض است.
هنوز هیچ دیدگاهی وجود ندارد.