لایحه اثبات صوری بودن معامله

---

چنانچه فردی از فرد دیگری طلبکار باشد، می تواند اموال او را توقیف کند. حال ممکن است طلبکار به محض مطلع شدن از این جریان، اموال خود را به دیگری بفروشد. به این نوع معامله معامله صوری به قصد فرار از دین گفته می شود. در این صورت بهترین راه برای فرد طلبکار این است که لایحه اثبات صوری بودن معامله را با مدارک و مستندات خود تقدیم دادگاه نماید.

معامله صوری چیست؟

معامله صوری به معامله ای گفته می شود که فرد قصد واقعی برای معامله ندارد. صرفاً به منظور فرار از دین و بدهی خود می خواهد معامله ای را انجام دهد.به موجب ماده 190 قانون مدنی موارد زیر برای انعقاد عقد ضروری است:

برای صحت هر معامله شرایط ذیل اساسی است:
۱) قصد طرفین و رضای آنها
۲) اهلیت طرفین
۳) موضوع معین که مورد معامله باشد
۴) مشروعیت جهت معامله

بنابراین، وجود قصد برای انعقاد معامله بسیار ضروری است. از این روست که گفته می شود: اگر قصد برای انعقاد معامله وجود نداشته باشد، معامله باطل خواهد بود.  لایحه اثبات صوری بودن معامله

حکم معامله صوری چیست؟ لایحهاثبات  صوری بودن معامله

چنانچه بر دادگاه اثبات شود که معامله ای که صورت گرفته است از نوع معامله صوری است، چنین معامله ای باطل خواهد بود.

برای اثبات صوری بودن معامله چه مواردی را باید در نظر داشت؟

به منظور اثبات صوری بودن معامله مواردی از قبیل تاریخ معامله بسیار مهم است. چه اینکه اگر تاریخ معامله انجام گرفته نزدیک به تاریخی باشد که طلبکار برای طلب خود دعوایی را علیه بدهکار طرح کرده باشد، می تواند دلیل محکمی برای صوری بودن معامله باشد. به موجب ماده 218 مکرر قانون مدنی طلبکار باید طلبکار باید دادخواست خود را تقدیم دادگاه کند  و اعلام نماید که مدیون به منظور فرار از دین قصد فروش اموال خود را دارد. در این صورت دادگاه می تواند قرار توقیقف اموال او را تا میزان بدهی صادر کند.

ماده 218 مکرر قانون مدنی چنین مقرر کرده است:

هر گاه طلبکار به دادگاه دادخواست داده دلائل اقامه نماید که مدیون برای فرار از دین قصد فروش اموال خود را دارد، دادگاه می تواند قرار توقیف اموال وی را به میزان بدهی او صادر نماید که در این صورت بدون اجازه دادگاه حق فروش اموال را نخواهد داشت.

برای دریافت وقت مشاوره حضوری و تلفنی به صفحه درخواست مشاوره مراجعه کنید.